Bi Saniye

İnsan iyi özelliklerini kaybedebilirken, kötü özellikleri neden hiç azalmaz? Kazanan iyilerin hep somut varlıklar mı olması gerekli? Ayrıca iyiler, filmlerden başka bir yerde kazanabilirler mi?

Kötü olmak için elimden geleni yaparken, hep bu olayı çok daha iyi kavramış kişilerle karşılaşıyor olmam, onların yanında beni iyi yaparken, her seferinde göğüs kafesimin sıkışmasına sebep oluyor.

İnsan bazen öyle şeyler düşünüyor ki, kendinden korkup kaçabiliyor.

Dejavu

İstediğimin mutlu olmak olduğuna karar verdiğimde bu kadar zor olabileceğini düşünmemiştim. Neden güzel olan her şey, zor olmak zorunda?

'Yaşadığım şeylerden ders alıp, onları tekrarlamıyorum.' diyorum çoğu zaman ama şu sıralar ya çok büyük bir dejavu yaşıyorum ya da kendimle çelişiyorum.

Neden hiç basit olanı seçmiyorum bilmiyorum. Sonunu bildiğim bir oyunu oynamaya başlamamın nedeni ne olabilir ki? Bunu yapmayı sevdiğim için mi tekrarlıyorum? Hiç sanmıyorum, tekrarlanan hatalardan kişisel hiçbir kazanımım olmazken , insanlara verdiğim zararlar her seferinde artıyor.

Karşımdaki kişiler değişirken, her birinin ne tepki vereceğini merak ediyor olabilir miyim? Ancak insanların acı çekmesini sevmiyorum kesinlikle, aksine onları üzdükçe daha kötü oluyorum ya da böyle düşünerek kendimi teselli mi ediyorum? Bilmiyorum.

Ya ben büyük bir dejavu içerisindeyim ya da hayat gerçekten boktan.