21 Olurken Söylemek İstediklerim

Önce beni ben yapan, şu andaki adam olmamı sağlayan ailem. Her durumda yanımda, arkamda, önümde olduklarını bildiğim için bu denli rahatım sanırım, boş vermişliğim biraz da onların hep yanımda olduğunu bildiğim için olsa gerek.

Sonra dostum diyebileceğim o güzel azlık. Zaten hiç bir zaman çok kalabalık olmak istememiştim -ki zaten 1-2 yetiyor-

Yanımda olduklarını hissetiren arkadaşlarımın olması çok güzel mesela. Yalnız hissederken, olmadığını hatırlatanlar.

Bi de o özel insan. Çok yeni, çok taze ama o kadar güzel ki, kelimelerimi kullandığımda anlatamam diye korkuyorum.

Eğer bu bir teşekkür yazısı gibi bişeyse teşekkür kısmı burası tam olarak. Beni ben yapan, beni bu şekilde kabullenip, kendimi geliştirmeme yardımcı olan herkese çok teşekkür ediyorum. Seviliyorsunuz ama bazılarınız biraz daha çok, alınmak yok.

Buraya kadar çok klasikti, evet. Burdan sonra da öyle.

21'e gelirsek;
20 gibi abuk sabuk bi yaş olsun mesela. Yeniliklerle dolu, maceralı, aksiyonlu, biraz gerilimli bir oskar adayı olmalı yine. Hatta daha fazlası.

17'den sonra en çok beklediğim yaştı 21 ve şu anda 1. gününün içindeyim. 17, günün şartlarına göre yaşayabileceğimin en iyisiydi. Yani şu anda elimdeki imkanlar çok daha iyi olduğuna göre 21'in efsane olması gerekli.

Evet, beklentim yüksek ve beklentilerimi karşılayacağım.

Öptüm. Seneye 22'de görüşmek üzere.

Not: Yine istediğim gibi yazamadım ama yapmak isteyip yapamadığım tek şey yazmak olsun