Uzun zamandır bu kadar uyanık kalmamıştım. Kaç saat oldu? 20 - 22? Her neyse. Şu anda yaşadığımı hissediyorum. Göz kapaklarım ağrıyor, boynum da öyle. Ufak ufak baş dönmem bile var ama şikayetçi değilim.
Şikayet etmeyi bıraktım. Yaptığım, yapamadığım, istediğim şeyler karşısında söylenmekten vazgeçtim. Çünkü şimdiye kadar hiç işe yaradığını görmedim ki bundan sonra da görebileceğimi sanmıyorum. Kabullenmek hayattaki en zor şeylerden biri belki de ama sonrası en aydınlık olanı. Karanlığın aydınlığı belki de bu. Emin değilim ama rahatlatıcı olduğu kesin.
Durumumun değiştiğini kabullendim, eskiden olan adam olmadığımı, o kadar deli dolu hissetmediğimi kabullendim. Sakarya’da okuduğumu bile kabullendim, sanırım benim için en son aşama buydu.
Şu anda bunu neden veya hangi sebepten dolayı yazıyorum bilmiyorum ama yazıyorum. Yazmasam mutlu olmamın anlamı olmazdı, hissetmesem yazamazdım.
05:51
İyi geceler - Pardon günaydın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder