Evet, 'Mutluyum diyodun, nerden çıktı şimdi bu?' diyenleri duyar gibiyim. Haklı sayılabilirler. Durumla çok ters aslında farkındayım. Çok dandik bi adama dönüştüm gibi hissediyorum zaten, sorma o yüzden. He ama hala mutluyum orası ayrı.
Hani bi t-shirt görürsün ve 'Evet, bu. Bu olmalı' dersin ya hani, ilk görüşte beğenmişsindir, ilk andan içine sinmiştir hani, 'Almalıyım kesinlikle' olursun falan. Bunu herkes bilir. He işte, o t-shirtün senin bedenin için olanının kalmamış olduğunu düşün. O an hissettiklerin ya da hissettiklerim. Kendi adıma konuşmam gerekirse, 'Yok' cevabını aldığımda anda çıkar giderim oradan. Büyük bir hüsranla birlikte. İşte tam olarak böyle zamanlar yaşıyorum.
''- Aaa ne güzelmiş.
+ Yok abi ondan.
- Oha, çok iyi be.
+ Kalmadı abi ondan.
- Kesinlikle geliyorum.
+ Kontenjan dolu be abi.''
İşte, tam anlatamamış olsam da, hayatım bunun gibi şeylerle dolu hep bu aralar. Ama ben son zamanlardaki çakma pollyanna tarzımı bozmayıp, devam ediyorum.
BEN MUTLUYUM ULAN!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder